نگاهی به فیلم اولین انسان

اولین انسان یک درام بیوگرافی درمورد ماموریت نیل آرمسترانگ و اولین سفر انسان به ماه است . این فیلم به کارگردانی دیمین شزل و نویسندگی جاش سینگر ساخته شده است البته داستان فیلم برگرفته از کتاب "اولین انسان : زندگی نیل آرمسترانگ"  که در سال 2005 به نویسندگی جیمز آر هانسون به چاپ رسیده است . فیلم برداری این فیلم با بودجه ای در حدود 59 میلیون دلاری در سال 2017 در آتلانتای آمریکا آغاز شد و در تاریخ 19 آگوست 2018 برای اولین بار در فستیوال فیلم ونیز به نمایش گذاشته شد . اولین انسان در باکس آفیس نا امید کننده ظاهر شد و تنها 105 میلیون دلار فروخت اما این فیلم با کسب جایزه بهترین اسکار جلوه های ویژه سال و چهار نامزدی دیگر در اسکار وچندین نامزدی دیگر در فستیوال هایی ازجمله بفتا و گولدن گلوب تا حدی فروش نا امید کننده خود را جبران کرد.

 

 

 

 

نکته جالبی که در مورد این فیلم وجود دارد استفاده از آرشیو های ناسا و ترکیب آنها  با فوتیج های فیلم برداری شده و البته جلوه های ویژه میدانی و کامپیوتری است . همچنین مدل هایی در ابعاد واقعی به صورت فیزیکی ساخته شد است تا به هرچه طبیعی تر بودن و البته نزدیک کردن فضای فیلم به فوتیج های موجود ناسا از سال 1960 کمک کند . کمپانی Dneg مسئولیت ساخت جلوه های ویژه این فیلم را بر عهده داشته است . سرپرست جلوه های ویژه این فیلم نیز پائول لمبرت بوده است که در سال 2017 نیز مفتخر به کسب جایزه اسکار برای جلوه های ویژه فیلم Blade Runner 2049 بوده است . 

 

پائول لمبرت درمورد بزرگترین چالش خود و تیمش اینطور میگوید : بزگترین چالش ما در این پروژه این بود که میان صحنه های فضا و عناصر درحال پرواز در آن که با دوربین های آیمکس فیلمبرداری شده بود با دیگر صحنه های فیلم که با دوربین های 16 و 35 میلیمتری درحال فیلم برداری بود چگونه هماهنگی ایجاد کنیم . 

 

او ادامه میدهد : افکت ها باید ظریف باشند و به شیوه ای خاص گرفته می شدند تا شبیه به تصاویر آن روز ها باشند . هر آن چیزی که VFX و تصاویر کامپیوتر گرافیک در آن به وضوح حس شود ما را از داستان اصلی دور میکرد . در نتیجه ما تصمیم گرفتیم فضاپیما ها را در برابر یک صفحه LED عریض فیلم برداری کنیم و اینگونه سعی کردیم تا در این فیلم به تصاویر واقعی پایبند باشیم . البته با توجه به اندازه فضا پیما در قاب تصویر از تکنیک های مختلف برای به نمایش گذاشتن آن استفاده کردیم . بعضی صحنه ها به صورت تمام کامپیوتر گرافیک هستند بعضی با نسخه های مینیاتوری فیلم برداری شده و بعضی با ماکت هایی که با ابعاد دقیق ساخته شده بودند .

 

 

 

 

برای مثال برای سکانس های مهم crucial X-15 ، Gemini 8 و Apollo11 ماکت هایی با ابعاد یک به یک طراحی شده بود و بازیگران با استفاده از گیمبال های 6 محوره در جای خود قرار میگرفتند . LED که این تصاویر با استفاده از آن فیلم برداری شده قطری در حدود 60 فوت و ارتفاع 35 فوت داشته است . 

 

لمبرت درمورد محتوای که درون LED برای فیلم برداری پخش شده است چنین میگوید : ما ابتدا یک محتوای 90 دقیقه ای را در دنیای سه بعدی ایجاد کردیم . سپس آن را به صورت کروی و 360 درجه رندر کردیم تا در هنگام فیلم برداری بیشترین انعطاف را در اختیارمان قرار دهد . سیستم پخش نیز امکان چرخش تعاملی و درجه بندی رنگ را در حین فیلم برداری فراهم میکرد .

 

 

 

 

 

هماطور که در بالا گفته شد شاید تفاوت این فیلم با دیگر رقبای خود در کسب جایزه جلوه های ویژه تلاش برای نزدیک شدن به فضای سال 1960 و پایبند بودن به فضای ویدیو های آرشیوی ناسا بوده است . 

 

 

ما تماشای این فیلم را به شما پیشنهاد میکنیم .